Kitap hakkında: 2009 / “Gaito Gazdanov'un hikayesi,” diye yazıyor G. Adamovich, “kararsız bir izlenim bırakıyor: “nasıl” sorusunu baştan çıkarıyor ama kafa karıştırıyor "ne". Gazdanov çok yetenekli bir insan, bu uzun zamandır biliniyor, üslup, üslup, görüş keskinliği, algı tazeliği konusunda ona bir daha iltifat etmeye gerek yok. Ama bu kez aklına ne tuhaf bir fantezi geldi!... Trocadero Meydanı'nın tesadüfen seçilmediğini belirtelim: “Akşam Yoldaşı”nı okuyunca adı hemen akla gelen ünlü devlet adamı yaşadı ve öldü. Trocadero'nun yanındaki cadde, böylece geceleri burada bir bankta oturarak dinlendiği versiyon kabul edilebilir. Ancak daha sonra kontrol edilemeyen bir hayal gücü patlaması başlar... Ancak Beaulieu'lu bayan ona Ernest adını verir ve bu nedenle resmi olarak yazar, tanınmış bir kişinin biyografisine yeni bölümler eklediği için suçlamalardan muaftır. Georges hakkında değil, Ernest hakkında yazıyor. Ancak hile kimseyi aldatmayacak. Hikaye, Gazdanov'un yazdığı her şey gibi, kendi içinde orijinal ve ilginç. Yazarın neden portre benzerliğinin bütünlüğünü vurgulaması gerektiği açık değil... Önce hikayeyi "doğru" olarak kabul edersiniz ve sonra olay örgüsünün olasılık dışı olduğuna ikna olarak hikayenin tuhaflıklarına şaşırırsınız. onu yaratan düşünce” (Son Haberler. 1939. 27 Nisan). “Herkes biliyor.” yüzü Georges Clemenceau'dur (1841–1929), Fransa Başbakanı 1906–1909, 1917–1920. Gazdanov, kahramanına ilk kez portre benzerliğinin özelliklerini verdi - Rus Notları. 1939. No. 16. Yazarın yaşamı boyunca yeniden basılmıştır - Köprüler. 1959. No. 3. Bu yayından yayınlanmıştır.